Een dag uit het leven van een onderwijskundige

Het alarm gaat af en binnen 60 seconden schiet ik in mijn brandweerpak, stap ik in de brandweerauto om vervolgens met piepende banden en gillende sirenes weg te rijden. Waarom? Ik draai een 24 uursdienst mee bij de brandweer!

Momenteel ben ik op opdracht bij het Instituut Fysieke Veiligheid en draai ik mee in het project ‘herziening van de opleiding Manschap’. Dit is de basisopleiding voor brandweer. Er is een nieuwe kijk op brandbestrijding (de manier waarop de brandweer te werk gaat bij een brand) en deze hernieuwde kijk verwerken we in de basisopleiding. Ook kijken we naar de feedback die op de gehele opleiding is gekomen en maken we aanpassingen als dat nodig is.

Om te zorgen dat de opleiding en leermaterialen aansluiten bij de doelgroep, is het als onderwijskundige belangrijk om de doelgroep te leren kennen. En hoe je dat beter dan zelf tussen de brandweerlieden een dienst mee te draaien?

Op maandagmorgen stap ik op de fiets naar de kazerne Baan. Om half 8 drinken we een bakje koffie en om 8 uur nemen we de dienst over van de andere ploeg. Na het kopje koffie gaan we snel een bluspak en helm uitzoeken en krijg ik een plek toegewezen in de tankautospuit (brandweerwagen).

Om kwart over 9 krijgen we de eerste melding binnen. Mijn pieper en het alarm gaan af en er wordt omgeroepen wat er aan de hand is. Mijn hartslag gaat omhoog. Snel doe ik het bluspak aan en klim ik de wagen in. Uiteindelijk blijkt het vals alarm, maar de eerste uitruk zit erop!

Terug op de kazerne krijg ik ademlucht (zuurstoffles) omgehangen. Er ligt een ‘slachtoffer’ (pop) in de kelder van de kazerne die ik moet redden. Met een blinddoek op probeer ik het slachtoffer te vinden en uit de kelder te halen. Best spannend, maar heel leuk om een keer te doen. Ook mag ik een auto openbreken en de deur eruit halen.

Als er geen melding, zijn er ook andere taken te doen: schoonmaken, boodschappen en lekker sporten. Iedereen gaat altijd mee, net zoals de brandweerwagen. Bij een melding moet je direct met z’n allen weg kunnen! Tijdens het voetballen komt er dan ook een melding binnen. Bezweet en buiten adem springen we weer in de wagen en rijden we met sirenes aan naar de melding.

Dan is het avond. Net als ik mijn tanden aan het poetsen ben, gaat de pieper weer. Nog geen bedtijd... Een uurtje later lig ik dan toch in bed. Een beetje gespannen, want het alarm kan elk moment weer gaan, dus ik vraag me af hoe ik ooit in slaap kan vallen? Uiteindelijk val ik in slaap... Piep piep! Het is half 5, de pieper gaat. Alle lichten springen aan, het alarm gaat af. Tijd om te begrijpen waar je bent en wakker te worden is er niet. Het is meteen tijd voor actie! Een man wilt ontkomen aan de politie en is in het kanaal gesprongen. Bij aankomst is hij al in een bootje geklommen en hoeft de brandweer niks meer te doen.

Terug op de kazerne ga ik toch nog even slapen. Om half 8 komt de volgende ploeg binnen druppelen. Om kwart voor 8 is er nog een melding binnen en ga ik nog mee om de 24 uursdienst af te maken.

Uiteindelijk zijn we 7 keer uitgerukt en heb ik een mooi inzicht gehad in hoe een werkdag (en – nacht) er bij de beroepsbrandweer uitziet. Dit was een unieke en gave manier om kennis te maken met de doelgroep en te ervaren wat hun werkzaamheden zijn! Heel erg leuk om een keer mee te mogen maken en een dag die ik niet snel ga vergeten!