"Neem de menselijke maat mee om je doel te bereiken"

Onze expert Colleen, bijna drie jaar bij HR Talents en vijf interim opdrachten verder. Een stevige thuisbasis van waaruit ze flink aan het ontdekken is: ontdekking van de menselijke maat in HR IT projecten en ontdekking van haar eigen grenzen.

GEDREVEN DOOR UITERSTEN ‘Mijn reflecterend vermogen staat altijd aan. Ik denk na over wie ik ben, wie ik wil zijn, wat me heeft gevormd. Voor ik in deze baan startte was ik heel erg zoekend naar wat bij me paste. Ik heb ontdekt dat ik gedreven word door twee uitersten: ik ben avontuurlijk, hou van dingen ondernemen, maar ik heb ook behoefte aan een stabiele factor. Hoe combineer ik die twee? Bij HR Talents heb ik dat gevonden. expert is mijn thuisbasis van waaruit ik aangemoedigd word om te gaan ontdekken. Daar geniet ik al een paar jaar van.’

ICT MET MENS ‘Vanaf mijn eerste interim opdracht ben ik vooral gewoon alles aan gaan pakken. Zo heb ik in die eerste interim opdracht meegewerkt aan de implementatie van een performance management platform. Nóóit gedacht dat ik de IT kant van HR zo leuk zou vinden. Wat een ontdekking! Des te leuker dat nu in de vijfde opdracht implementeren op grote schaal centraal staat. Het zijn complexe processen en als je de menselijke maat niet meeneemt is de kans groot dat het z'n doel niet gaat bereiken. Een doel van een HR-module kan bijvoorbeeld zijn dat de HR-medewerkers minder tijd kwijt zijn aan administreren en meer tijd voor de opdrachtgever of innovatie hebben. Daar wordt een mens enthousiast van. Het veranderaspect vind ik mooi. Ik neem bij voorkeur aan de voorkant mensen in de organisatie mee, om samen te brainstormen en ambassadeurs te verzamelen. Vervolgens de vertaling naar hoe we het gaan inrichten, met als resultaat dat iemand het gebruikt. Ik kwam op een interim opdracht, waarbij het project al vanaf begin niet lekker liep. De betrokkenen ontvingen het niet met open armen. Kwam ik er ook nog bij, die externe, die straks toch weer wegging. Dat die mensen het uiteindelijk zélf gepresenteerd hebben in het MT vond ik heel gaaf. Zij zijn de eigenaren als ik straks wegga. Dat was het moment waarop ik dacht: goh, ik heb het nu een aantal keer mogen doen, ik krijg er wel heel veel energie van.’

VEEL KOPJES KOFFIE ‘Ik zoek altijd naar verbinding met de ander. Ben daarin wel van het individu. Misschien ga ik het nog tegenkomen dat ik niet met honderden mensen even koffie kan drinken, maar dan zoek ik wel een afvaardiging op. Ik vind het fijn en belangrijk om de connectie met de stakeholders te zoeken zodat we op een goede manier kunnen samenwerken. Dat kan ik met veel verschillende mensen, haak aan op wat ze zeggen, leg dingen van mezelf bloot, net wat er op dat moment nodig is om de samenwerking op te bouwen en elkaar te kunnen begrijpen.’  

TWEE OPDRACHTEN TEGELIJK ‘De laatste maanden heb ik twee opdrachten tegelijkertijd gedaan, dat was pittig. Bij beide veel werk te doen en bij één ervan moest ik de interim opdracht zelf ook formuleren, wat voorheen toch vooral door de opdrachtgever werd gedaan. Nu was het: “We willen iets met vitaliteit, maak daar een plan van aanpak voor.” Hoe vorm te geven aan een interim opdracht was als onderwerp bij de intervisiesessies bij expert vaker voorbijgekomen, ik moest nu meer senioriteit laten zien. Aan de twee belangrijkste stakeholders vroeg ik: “Wat zou je aan het einde van de interim opdracht op de plank willen hebben liggen? Wanneer ben je tevreden?” Beide gaven aan, onafhankelijk van elkaar, dat eigenlijk niet te weten. Toen vond ik dat echt heel spannend, want hoe wist ik dan wat goed zou zijn, maar ik heb gemerkt dat ik door de verbinding die ik maak altijd een goede manier van samenwerken en resultaat neerzet. Ik heb er ontzettend veel van geleerd, ben maar gewoon begonnen, heb structuur aangebracht en periodieke toetsingsmomenten.

Rationeel weet ik dat ik keihard werk en kan ik mijn aandeel in perspectief plaatsen van opdracht, tijd en cultuur, maar tóch was ik op een gegeven moment bang om geen toegevoegde waarde te hebben geleverd aan het einde. Dat wil ik echt niet. Een volgende keer zou ik vaker feedbackmomenten inbouwen op hoe ze de samenwerking vinden gaan en wat ze vinden van wat ik oplever. Dat zou me meer rust geven in het toewerken naar de afsluiting. (zuchtend en lachend) Zo blijf je dus leren.’

EIGEN GRENZEN ‘In het begin had ik die twee interim opdrachten goed afgebakend in dagen. Maar toen kwamen alle feestdagen in mei en had ik te weinig dagen over om te verdelen; ging ik het toch een beetje door elkaar doen. Dan ook nog elke dag thuis, achter hetzelfde bureau, dezelfde laptop, alleen het e-mail icoontje duidde het verschil tussen de interim opdrachten. De lijn was heel vaag. Ik ben nog niet zo goed in het bewaken van mijn eigen grenzen. Dat komt ooit wel, hoop ik. Ik zeg nog steeds te veel ‘ja’ en creëer daardoor te veel werk. Dan vervaagt mijn balans. Dat zit niet in uren, maar in de rust die ik kan vinden. Net als met je hartslag: hoe snel kun je die na een piek weer in rust krijgen? Ik sluit de laatste tijd mijn werkdag af door buiten in het zonnetje een boek te lezen. Al van kinds af aan ligt er een boek op mijn nachtkastje, van lezen ontspan ik echt. Maar ook de slechte boeken lees ik negen van de tien keer uit. Omdat ik dan hoop dat het nog komt. En, serieus, ergens vind ik het dan lullig om te stoppen voor de persoon die het boek heeft geschreven. Daarbij heb ik ook een commitment met mezelf gemaakt om het te gaan lezen. Dan moet er, net als met alles, wel heel veel gebeuren wil ik die commitment niet nakomen. Terwijl ik in die vijf uur ook een ander boek had kunnen lezen wat me wél ontspande en dus beter was geweest voor míj. Ik word er beter in! Ik heb laatst zowaar een boek weggelegd. Ook mijn eigen tijd is kostbaar.’