"Ik kijk naar de samenhang tussen alle belangrijkste projecten in de keten"

Onze expert Laura. Een opvallende multidisciplinaire projectleider, die start vanuit HR maar vaak overkoepelend in de keten eindigt. Omdat ze zo is: ze kijkt naar samenhang, leert programmeren om haar IT business te begrijpen, gaat voor de lol Zweeds studeren en maakt kunst in een dappere poging haar hoofd uit te zetten.

‘IK BLIJF ALTIJD WAT LANGER IN EEN OPDRACHT HANGEN DAN DE BEDOELING WAS. Het begint er al mee dat ik er aan het begin van de interim opdracht niet vanuit ga dat ik ga doen, wat zij denken dat ik ga doen. Omdat je ziet wat er gebeurt als je ergens bent en inspeelt op wat er nodig is. Vaak hoor ik bij de formulering van een interim opdracht tussen de regels door dat men het vaak zelf ook nog niet helemaal weet. Dan stap ik er gewoon in en kijk waar het heen gaat. Ik word blij van zo breed mogelijke interim opdrachten en creëer op die manier voor een groot deel mijn eigen baan en werkplezier.

IK GELOOF NIET IN SEC HR-PROJECTEN. Als broekie in mijn eerst baan dacht ik na een jaar: oké, ik werk nu voor HR, maar heb eigenlijk geen flauw benul voor wat voor bedrijf ik werk. Dat vond ik zó raar, dat klopte gewoon niet. Je moet begrijpen in welke context je opereert. Ik kijk al vrij snel naar het projectportfolio binnen een organisatie. Probeer een schets te krijgen van wat er in de hele keten speelt. Welke projecten hebben binnen de organisatie de hoogste prioriteit en hoe hangen de dingen met elkaar samen? Het feit dat ik die blik mee breng en projectmatige skills nog niet in iedere organisatie aanwezig zijn, maakt dat men al snel zegt: oh fijn, ga jij het maar doen. 

ER ZIT EEN ‘INNER-NERD’ IN MIJ die ik altijd bewust op zoek. Ik heb een brede interesse, vind het leuk mezelf uitgedaagd te houden. Vaak gaat de samenwerking tussen HR en IT moeizaam. Ik vind IT interessant en werk goed met IT-ers samen. Die combinatie is best uniek. Toen ik voorheen als HR Business Partner IT als aandachtsgebied had, heb ik de basis van programmeren geleerd en aan een IT Architect gevraagd mij eens uit te leggen hoe dat allemaal werkt. Ik vind dat dus logisch, dat je je verdiept in je opdrachtgever.

VAAK WEET IK DE VINGER OP DE ZERE PLEK TE LEGGEN. Omdat ik met een frisse blik kijk en geen belemmering voel om te benoemen wat me opvalt. Zou het kunnen zijn dat zo’n grote stuurgroep ook belemmerend kan zijn voor de voortgang? En het is prima als we dat zo laten, maar dan tekenen we ervoor dat het langzamer gaat. Vanuit verwondering, met een goede intentie en een praktische insteek zonder gevoeligheid voor hiërarchie benoem ik belemmerende structuren, ingesleten patronen of weerstand. Tot op Raad van Bestuur niveau. Mijn belangrijkste doel is om het project succesvol te laten zijn. Ik heb energie gekregen op een dag waarop boven water is gekomen wat er onder water speelt. Liever nu dan later, zeg ik altijd. Dan weten we tenminste waar we staan.

HET WOORD ‘TROTS’ NEEM IK NIET SNEL IN DE MOND, maar ik vind het heel leuk dat het me steeds lukt de interim opdracht zo om te buigen dat ik én meer waarde toe kan voegen dan oorspronkelijk gevraagd én het voor mezelf daarmee leuker maak. Ik vind het zo fijn om dingen geregeld te hebben dat ik het tempo er flink in hou. Ik leg mezelf daardoor af en toe bepaalde tijdslijnen op, die achteraf ook echt volledig zélf verzonnen blijken te zijn. Ondanks dat ik snap waarom het belangrijk is en het part of the game zal blijven - al helemaal in een multidisciplinair project bij een organisatie met 16.000 man, blijf ik moeite houden met het handtekeningencircus. Het gaat altijd langzamer dan ik zou willen. Ik wil dan nog wel eens te snel over culturen en structuren heen stappen: ja jongens, zullen we het anders gewoon even doén?

OM MIJN BREIN BEZIG TE HOUDEN ga ik me dan dus verdiepen in bijvoorbeeld IT, maar ook privé creëer ik projectjes. Zo heb ik de afgelopen maanden Zweeds geleerd. Gewoon, voor de fun. Mijn hoofd staat altijd aan. Als kind heb ik veel en op hoog niveau gedanst. Toen daar een einde aan kwam ontstond er een zwart gat. Waarvandaan ik het maken van kunst heb ontdekt (Laura exposeert met haar werk, red.). Daarin is het de uitdaging van hoofd naar gevoel te gaan, het dansen maakte dat gemakkelijker voor me. Maar naast het bezighouden van mijn brein is er ook genoeg ruimte voor rust, hoor. Die balans is er.’