Minder wordt meer

De ochtend liep ten einde. Ik rondde de sessie met de interim onderwijsmanagers van Leadership Talents af en liep daarna naar het parkeerterrein van het prachtig gelegen Mennorode. Ik voelde me tevreden. Ik bedacht dat ik in mijn werk minder deed, maar - het is onbescheiden - meer bereik. Want wat hadden we nu eigenlijk gedaan?

We hadden fragmenten, na wat korte verhalen van mijn kant om in de mood te komen, uit onze kindertijd gedeeld. Het ging immers om onderwijs. Hoe hadden wij het leren en het leven in onze eigen jeugd beleefd? Er zaten betrekkelijk veel aangrijpende passages tussen.

We deden een ontdekking die ons niet verbaasde, maar wel raakte. Dat de fascinatie met school, met kansen creëren, dáár in ons eigen leven begonnen was.

Sören Kierkegaard (wij ‘hebben’ Spinoza, de Denen hebben Kierkegaard), de Deense filosoof van de angst, heeft ooit geschreven: ‘ het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen’.

Dát leek er in onze sessie aan de hand. We kregen zicht op elkaars drijfveren en voelden dat er een echte ontmoeting plaatsvond, een ontmoeting die nog niet eerder had plaatsgegrepen. ‘Waar het vandaan komt en waar het op aan komt’ dat leek de kern te zijn. Er werd gelachen en vaker nog geglimlacht. Soms werden onze ogen vochtig. Bij alle verschillen vielen ook de overeenkomsten op. En steeds duidelijker leek te worden dat de samenstelling van deze groep onderwijs interim managers allerminst toevallig was.

Ik voelde me bevoorrecht.

Toen ik de auto naderde, tastte ik mijn tevreden gevoel af. Een tikje achterdochtig. Was het goed? Was het goed genoeg? Waar kon het beter? Had ik het goed afgerond?  Een goede vriend en collega kwam in mijn gedachten. Als ik een lezing had gehouden (toen ik nog hoog van de toren blies) kwam hij steevast op mij af. Als een ironische coach zei hij dan steevast hetzelfde: ‘ ‘ Heel goed, Harry, ik heb nog wel twee puntjes’.

Ik vroeg mij af of hij dat ook hier zou zeggen. - Harry Starren