"Iedere opdracht zie ik als een nieuwe reis, die me scherp houdt"

Onze expert Moniek, intussen in haar tweede interim opdracht. Over oprechte interesse, een hardnekkige overtuiging over dé interimmer en haar honger naar nieuwe ervaringen.

ONTDEKKEN ‘Als ik me introduceer bij een interim nieuwe opdracht en als ik weer vertrek, zegt men daar vaak: “Jéétje, waarom interimmen?! Iedere keer opnieuw alles uitvinden, pòh, wat náár voor je!” Dan glunder ik. Want dat is nou precies wat ik heel leuk vind. Op avontuur. Ontdekken. Ik had nooit gedacht dat ik zou gaan interimmen, maar mensen dicht bij me zien ook hoe blij ik ervan ben geworden. Briljant dat ik deze keuze heb gemaakt. Zo had ik ook nooit gedacht de stad te verlaten; heerlijk die gezelligheid en activiteit! Maar sinds ik op een kwartier fietsafstand van die stad en tegen het bos aan woon, vind ik het echt heel fijn. Beide kanten zijn mooi.

DÉ INTERIMMER Mijn eerste HR-baan was bij een consultancyfirma. Mega ambitieuze wereld, op de zuid-as, top, lekker leventje. In zo'n grote organisatie is je functie alleen super smal, dus ik wilde daarna ontdekken hoe ik in een kleinere organisatie met een bredere rol nóg meer kon leren. Daar kwam ik. En poef! Ineens was het acht jaar later. Ik heb me niet verveeld al die jaren; altijd weer nieuwe directies, het roer om, een andere afdeling, nieuwe projecten. Ik dacht altijd, ook door die eerdere ervaring met al die experts: als je als interimmer werkt, nou, moet je echt súper goed zijn. Alles honderd keer gezien en gedaan hebben, alles kennen en kunnen: dat kan ik nog niet. Maar toen kwamen er drie interimmers tegelijkertijd in ons team. Verschillende types en allemaal heel leuk. Oh! “Ze” zijn eigenlijk heel normaal. En gaan straks weer door naar iets nieuws, dat wil ik eigenlijk ook. In mijn reizen hou ik ook enorm van ontdekken.

GOED DOEN We kwamen terug van een reis, ik zag mezelf gewoon niet wéér diezelfde kantoortrap oplopen. Had een gesprek met mijn manager over de doelen voor komend jaar en hoorde mezelf ineens zeggen: ik heb besloten dat ik mijn ontslag neem. Dat jaar kwam alles samen. Ik wilde als tussenstop ontwikkelingswerk in Tanzania doen, maar dat ging uiteindelijk niet door. Ik sprak met een loopbaancoach, begon met een opleiding als Leefstijl- & Vitaliteitscoach en kwam bij mijn eerste interim opdracht terecht. Dat ontwikkelingswerk zit nog steeds ergens in m'n achterhoofd. Ik wil helpen, iets goeds doen daar waar het meer nodig is dan hier. Bij die consultancyfirma was ik ook contactpersoon voor experts die bij ontwikkelingsorganisaties werk deden. Maar in mijn ogen waren dat mensen die allemaal veel te bieden hadden, wat kwam ik dan brengen? Tot mijn broer een tijd naar Ethiopië ging en ik daar ook ben geweest, wauw. Om te kunnen fixen wat je te fixen hebt, terwijl er niet eens een pén voor je beschikbaar is. Zo mooi. Als ik er over vertel, krijg ik weer kippenvel: dan voeg je echt iets toe.

GEWOON AARDIG Ik heb nooit een uitgestippeld pad, maar op een of andere manier zorg ik ervoor dat er dingen op m’n pad komen. Heb het nu onwijs naar m'n zin. Net m'n opleiding afgerond, meteen begonnen met een vervolg en bij mijn huidige opdracht kan ik weer meedenken in Vitaliteits onderwerpen. Het maakt je breed inzetbaar. En nog steeds denk ik vaak: ja, maar ze vinden me gewoon aardig. Ik hou ook overal contacten aan over, ga nog borrelen met oud-collega's. Omdat ik geïnteresseerd ben. Flexibel en overal voor in: dat maakt dat ik gemakkelijk voeg in een organisatie en een team, maar dat is natuurlijk niet alleen waarom ik dit werk doe. Het is leuk als ik van een vorige interim opdracht nog van iemand een inhoudelijke vraag krijg. Dan ben ik helemaal verbaasd dat diegene mijn mening ergens over vraagt. Ik ben gewoon niet alleen maar die serieuze van het beleid en de modellen. Ik word blij van mensen. Van ontwikkeling en samen dingen oplossen. Ik had een overtuiging dat als je echt goed wil worden in het HR vak, je dan organisatieadviseur ofzo moet worden. Met changemanagement en de hele mikmak. Maar ik heb ontdekt dat ik heel blij word van wat ik doe en dat ieder z’n kwaliteiten heeft.

MENS Iedere interim opdracht zie ik als een nieuwe reis. Het houdt me scherp. De toegevoegde waarde die ik heb omdat ik mezelf meeneem. En omdat ik in korte tijd zoveel geleerd heb qua verschillende werkomgevingen, dynamieken, structuren en culturen. Ik sta daar ook voor open. Je valt meteen in HR strategiedagen, met historie en emoties in een team. Ik ben op een relaxte manier onderdeel van dat team. De eerste maanden in mijn huidige opdracht waren best een uitdaging. De organisatie leren kennen zonder er rond te kunnen lopen en bij de koffie automaat te kunnen zien en voelen wat er speelt. Ik heb een enorme behoefte aan contact. En dat ging frustreren. Op een gegeven moment heb ik dat uitgesproken: ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik wil gewoon af en toe een mens zien! En dan blijkt dat je niet de enige bent die er zo in zit. Hoe fijn! Naast interimmer ben je toch ook gewoon een mens.

THE SWEET SPOT De meeste energie krijg ik als ik fysiek, op locatie, een sessie heb met een manager of team. Die het ook een belangrijk thema vond. Ik begeleid vooral het proces, denk mee, challenge ze. Dat vind ik het allerleukst. Waarom dit wel of waarom dat juist niet? Met elkaar dus, en waarde toevoegen. Dat ik vervolgens ook de vrijheid heb om grotendeels mijn eigen agenda te bepalen is fantastisch. Ik leer elke dag weer iets: goh, zo kun je er ook naar kijken. Tussen organisaties zitten veel overeenkomsten. Dezelfde processen, dezelfde systeemimplementaties, dezelfde weerstand, dezelfde valkuilen, overal is een groep mensen die enthousiast is en een groep die dat minder is. En tegelijkertijd zijn er ook veel verschillen. Ik weet wel hoe het werkt, maar nog niet hoe het hiér werkt. Vind het te gek dat ik telkens weer iets nieuws mag ervaren. Als de opdrachtgever het vervolgens ervaart als dat ik iets oplever en waarde toevoeg: dat is the sweet spot.’