“In mijn hoofd ben ik álles aan het verbinden”

Onze expert Brett: 25 jaar, in zijn eerste interim opdracht en verbazingwekkend ondernemend. Altijd bezig met de volgende stap, met hoe hij van 1 euro 2 euro kan maken, op een sociale manier. Over zijn handel in technische onderdelen voor steigerhout en zijn rustige voorkomen terwijl het super onrustig is in zijn hoofd.

DRIVE Ik heb altijd een gezonde onrust. Misschien is drive een beter woord. Ik loop over van ambitie en af en toe loop ik mezelf daardoor een beetje voorbij. Over een paar jaar wil ik HR-directeur zijn. Daar kun je van alles van vinden, want dat is ontzettend ongefundeerd. Ik ben namelijk niet statusgevoelig. Dat is gewoon een mijlpaal die ik heb geslagen die dan behaald moet worden. Altijd bezig met vooruit, met presteren, met hoe ik de trede voor me over kan slaan en alvast naar de tweede kan springen. De hele dag aan het malen over het pad daar naartoe en wat ik moet doen. Mijn grootste valkuil is dat ik moeilijk af te remmen ben.

VOETBALLEN Op de basisschool was ik alleen maar bezig met voetballen, had ik niet het geduld om in de schoolbanken te zitten en startte ik, door mijn gebrek aan interesse in schoolboeken, op het VMBO. Dat zinde me niet, want ik had toch havo in mijn hoofd. Wilde van jongs af aan luchtverkeersleider worden en wist dat ik daarvoor naar de universiteit moest. Dus heb ik mezelf aangeleerd effectief te gaan leren. Ouders die me weer in mijn stoel zetten als ik met m'n bal onder de arm naar buiten rende, werkte ook. Havo volgde, toen hbo. De luchtverkeersleiding bleek toch geen match. Na mijn hbo-studie had ik het idee om de mariniersopleiding te gaan volgen. Een blauwe maandag hield ik het vol. Niet mogen eten wanneer ik honger had, door de modder moeten rennen en vies in bed moeten gaan liggen; al die structuren, niks voor mij.

KRAMPLATEN Naast mijn hbo-studie heb ik altijd diverse bijbaantjes gehad. Ik werkte bij de lokale pizzeria, een glazenwasserij en een consultancy kantoor. Ik zit niet graag stil, ben altijd bezig en dynamiek geeft me juist energie. Bij het consultancy kantoor verzorgde ik financiële administraties, beheerde ik vastgoedportefeuilles en hield ik een onderneming bij die handelde in kramplaten. De handelsonderneming in kramplaten (metalen plaatjes aan het uiteinde van een steigerhouten plank, om stevigheid te geven tegen barsten, red.) was een overblijfsel van een grote onderneming. Ik wilde er graag meer van maken want ik zag potentie in deze onderneming. Maar die ondernemer wilde daar toen nog niets van weten. Toen ik ging afstuderen, ben ik samen met de eigenaren van het consultancy kantoor gestart met een HR-dienstverlening. Het maken van HR quick-scans voor MKB-bedrijven, dat was mijn afstudeerproject. Het ondernemen sprak me steeds meer aan en binnenkijken bij bedrijven, voor een korte periode, vond ik mega interessant. Een interim opdracht bij Sligro Food Group volgde alvorens ik begon aan een master in Human Resource Studies. Vervolgens heb ik tijdens mijn master een interim opdracht vervuld bij Lightyear, een automotive startup, die de eerste auto op zonne-energie ontwikkelt.

Nadat ik mijn master had afgerond en een functie had waarin ik niet genoeg uitgedaagd werd, raakte ik weer in gesprek met de ondernemer met de kramplaten: ik wilde er graag mee aan de slag. Terwijl, als iemand onhandig en niet-technisch is, ben ik het. Ik zocht opdrachtgevers uit waarvan ik dacht dat ze goed bij het product pasten en ben gewoonweg rond gaan bellen. Nee heb je, ja kun je krijgen. De eerste paar gesprekken gingen helemaal niet goed, maar ik werd steeds vaardiger in het pitchen en pakte steeds weer wat op. Nu doe ik die handelsonderneming erbij, in de avonduren en in het weekend. Vorig jaar heb ik ruim een half miljoen kramplaten verkocht. Dat gaat helemaal nergens over, grappig toch?

PERSOONLIJK Na mijn master ben ik voor Centric gaan werken , een organisatie die is gespecialiseerd in e-HRM oplossingen. Omdat de wereld platlag door Corona ben ik versneld gaan afstuderen, omdat ik het niet zag zitten om een aantal maanden niks te gaan doen als ik klaar was. Bij Centric miste ik het persoonlijke aspect in mijn werk, op locaties werken, midden in de business staan. Corona speelde hier uiteraard een sterke rol in. Ik wilde het HR-vak leren. Bij HR Talents heerst een fijne, open sfeer. Gewoon leuk, persoonlijk en betrokken. Ik wil heel veel ervaring op doen, in een snel tempo, bij bedrijven waar ik normaal nooit zou solliciteren. Ik was zelf nóóit bij advocatuur uitgekomen, de branche waarin ik nu mijn opdracht doe.

TRIGGER Als interimmer zoek ik dynamiek, ruimte voor initiatief en een ondernemende cultuur. Mijn opdracht bij Greenberg Traurig (GT) sluit hier feilloos op aan. De afgelopen jaren heb ik, tijdens mijn studie, vooral financiële kennis opgedaan die ik goed kan toepassen binnen HR. Ik werk makkelijk samen met finance, snap de financiële processen en welke lijnen er moeten liggen. Dat helpt om dingen van de grond te krijgen. Ik werk nu samen met collega’s in de US aan de implementatie van een e-HRM systeem. Daarnaast ben ik betrokken bij een project voor een nieuw arbeidsvoorwaardenbeleid en tevens bij de ontwikkeling van het opleidingsprogramma. Dat ik daar direct al zo nauw bij betrokken ben is heel leuk. Ik zat hier vanaf de tweede week helemaal alleen. Iedereen vond dat heel spannend. “Doe maar rustig aan, pak alleen de belangrijkste dingen eruit.” Tja, dat is voor mij een trigger. Ik kan dat gevoel niet eens verwoorden. Als iemand iets voorstelt als een treetje te ver of onmogelijk, dan ga ik aan. Dan trek ik het onderste uit de kan.

DOEN Op werk ben ik heel erg planmatig. Thuis wil ik juist geen planning hebben. Ik ben eigenlijk nooit moe, heb altijd energie. In het weekend was ik de ramen in de horecazaak van de ouders van mijn vriendin of hang ik samen met haar vader de bloembakken op bij de kledingwinkel in het voorjaar. Een week niks doen gaat één ochtend goed, dan begint het al te jeuken. Niks doen zit niet zo in me.

BALANS Ik ga er dan weer over nadenken als iemand zegt dat ik vrij moet nemen. Zou ik dat moeten doen? Moet ik mezelf die rust gunnen? Brand ik mezelf niet helemaal op als ik zo doorga? Ik ben ook wel eens onzeker of ik het allemaal wel goed doe. Is het normaal, dat ik deze onrust voel, dat ik me zorgen maak over mijn ontwikkeling? Interimmen en in korte tijd veel ervaringen op doen, versterkt die onzekerheid soms ook wel eens. Ik ben zo hard bezig met ervaring opdoen en leren, momenten van stilstaan schuif ik dan heel makkelijk onder de noemer ‘te druk voor'. Eigenlijk moet ik mezelf die tijd gunnen om te doen. Niet alleen maar die zo steil mogelijke ladder op klimmen, maar ook genieten van de dingen die ik voorbij zie komen.

RADERTJES Mensen kunnen me beheerst of gereserveerd over vinden komen. Maar in mijn hoofd ben ik álles aan het verbinden. Het is daar heel druk met dingetjes die ronddraaien. Alle gesprekken die ik voer, wat komt eruit, wat kan ik ermee. Enerzijds ben ik heel ingecalculeerd en denk ik allerlei scenario's uit. Anderzijds is daar die creatieve kant die zegt: hup, groots, gas erop. Meestal wint de creatieve kant.