Onze 5 vragen aan... Mickey Spier, CHRO bij Securitas

Geen zoveelste standaardvraag aan de HR-directeur, maar anders-dan-anders vragen. HR Talents wil ervaringen en inzichten van onze opdrachtgevers delen, luchtigheid brengen en perspectief verruimen in ons netwerk.

We stelden onze 5 vragen aan Mickey Spier, CHRO bij Securitas Nederland. Securitas is een wereldwijde beveiligingsorganisatie, die actief is in meer dan 50 landen. Zij biedt met haar nieuwe kijk op beveiligen, in een continue veranderende wereld, preventieve oplossingen met maximale synergie tussen mensen, kennis en techniek. Bij Securitas Nederland werken zo’n 7.000 mensen. Mickey werkte hiervoor o.a. bij ENGIE, KPN en IBM.

Van welke ontwikkeling (in HR of breder) word jij het meest enthousiast?
Binnen Securitas word ik enthousiast van de organisatieontwikkeling die we doormaken. We zijn de organisatie aan het transformeren; ons business plan voor de toekomst, welke organisatie hoort daarbij en welke support afdeling wil je zijn. Je gaat opnieuw kritisch kijken naar je processen en zoekt hoe je optimaal de business kan faciliteren. Daar word ik altijd erg enthousiast van, want dat betekent verandering, scherpte, reflecteren en verbeteren.

Ik word natuurlijk niet enthousiast van Corona, maar als ik kijk naar de flexibiliteit en het vermogen ons aan te passen aan deze nieuwe situatie en met elkaar stappen te zetten, ja, dat vervult me met heel veel trots. We staan als bedrijf in de frontlinie. Er is veel terechte aandacht voor zorg en politie, beveiligers worden echter nog wel eens over het hoofd gezien. Dat zijn wel de collega’s die dag in dag uit mede zorgen voor veiligheid binnen Nederland. En er voor zorgen dat de zorgverleners veilig hun werk kunnen doen, of de transporten met zorgmiddelen begeleid wordt. Het feit dat er met zoveel passie en flexibiliteit gewerkt wordt terwijl het ook echt spannend is, daar word ik heel blij van. We maken versneld stappen. Het is interessant om te zien wat het doet met je cultuur, hoe je om gaat met binden en boeien van mensen, hoe je omgaat met het maximale vragen en tegelijkertijd de veiligheid van collega’s waarborgen; los van de zorgen, is dit voor HR ook een heel boeiende tijd.

Waar zijn jullie als HR mee bezig wat je zou willen delen met andere organisaties?
Op een gegeven moment loopt je HR apparaat. Als je niet oppast, kabbelt het voort, ga je achterover hangen omdat het al druk genoeg is. Wij hebben er bewust voor gekozen onze core processen opnieuw te bekijken, onze Employee Journey opnieuw uit te schrijven. Ook binnen de beveiligingsbranche hebben we daar de nodige uitdagingen in. Als we iemand aannemen, dient diegene eerst gescreend te worden door politie. Daar gaan soms weken overheen; hoe zorg je dat diegene toch al verbonden blijft met ons bedrijf, dat hij of zij al dingen kan doen? Het beschrijven van die hele journey is best complex, soms tijdrovend. Je moet focus aanbrengen, doelgroepen benoemen, vooral prioriteiten stellen in wat je als eerst gaat oppakken. Dat we daar sámen met de operatie mee bezig zijn vind ik heel gaaf.  

Heeft deze Corona periode jou nieuwe inzichten gebracht? Inzichten à la dit gaan we dus echt 180 graden anders aanpakken?
Dat we ontzettend people focused moeten zijn. Dat past me ook, dicht bij de medewerkers zijn. Ieder mens wil erkenning, waardering, maar ook dat je benoemt als het lastig is, als we het niet goed weten, als we ons zorgen maken. We zijn heel bewust continu in dialoog gegaan met onze mensen. Door video sessies, een Workplace pagina, webinars waarbij medewerker in-gesprek-met de directie kunnen treden, vlogs te maken, op locaties langs te gaan waar kon… dat geeft je het meest inzicht in waar ze behoefte aan hebben. Soms zijn dat dingen die heel voor de hand liggend zijn, soms dingen waar ik niet aan had gedacht. Zoals; hoe zorgen we dat onze collega’s veilig hun werk op de tram kunnen doen? Veilig je werk kunnen doen bleek niet alleen het verschaffen van een mondkapje, daar zijn soms hele andere dingen voor nodig. Ga niet van aannames uit. Daar zit je voor 80% misschien prima mee, maar door niet in gesprek te gaan mis je die 20% die net het verschil kan maken. Ik kan best een inschatting maken van wat beveiligen is, tótdat ik een keer een avonddienst heb meegelopen. Pas dan merk je wat we echt in praktijk doen en waar tegenaan gelopen wordt. Dat vind ik heel waardevol. Ik geloof in laagdrempelig zijn. Ik heb ook in mijn vlog gezegd: “Ik zou het liefst alle 7.000 collega’s bezoeken”, maar dat is helaas niet echt haalbaar hè.

Ervaar jij het ‘lonely at the top’ fenomeen?
Nee. Ik ben niet van hiërarchie en ik heb 7.000 mensen om me heen, hoe kan ik dan alleen zijn? Tuurlijk, ik word niet meer overal in betrokken en dat is ook goed. Mijn team bijvoorbeeld moet ook lekker hun eigen ding blijven doen. Mensen in hun kracht zetten dat is waar het over gaat. Je doet het toch met elkaar? Durf kwetsbaar te zijn. Iedereen heeft zijn eigen rol en is zijn eigen radar in het geheel. Het maakt niet uit waar je staat of wat je doet. Voor mij is een beveiliger net zo belangrijk als mijn HR-adviseur, of area manager, of planner, of een van mijn directieleden; niemand is onbelangrijk, haal één radartje eruit en het loopt niet meer.
Je hoeft niet alwetend te zijn; ik ben geen Mickeypedia. Ik breng ervaring en energie mee, kan een koers uitzetten en zorgen dat we stappen zetten. Mijn motto: alleen ga je sneller, maar samen kom je verder. Uiteindelijk worden we er allemaal beter van als we ons kwetsbaar opstellen, open zijn en dingen met elkaar delen. Mensen maken hier daadwerkelijk het verschil, zowel bij de opdrachtgever als binnen de organisatie. Wij geloven erg in de combinatie van techniek, die we verkopen, in samenspraak met de kennis en de mensen die we hebben. Dan kan ik toch alleen maar luisteren? En observeren en kijken wat we moeten doen?

Het gesprek nam – zoals gewoonlijk - even een zijpad. Een zijpad waard om te delen. Ik vroeg Mickey o.a. naar haar ervaring nu in een totaal andere branche dan hiervoor.
Het is een heel puur bedrijf en dat vind ik prachtig. What you see is what you get, ik krijg het te horen als iemand het ergens niet mee eens is. Zolang het met respect gebeurt ben ik oké. Zonder wrijving geen glans. Ik denk dat ik afgelopen jaar weer veel geleerd heb over mezelf. Hoe ik erin sta, waar mijn krachten liggen, wat mijn valkuilen zijn, want die worden hier haarfijn uitgelicht. Word je weer rijker van! Soms kreeg ik wel eens terug: “Jij komt van de Pluche”. Pluche? Nee joh, maar een beetje vloerbedekking vind ik wel fijn. Daar zit toch echt een verschil in. Ik breng nieuwe energie, nieuwe kennis, stel andere vragen. Hands-on is prima, maar we gaan wel prioriteiten stellen, keuzes maken en stappen zetten om te ontwikkelen. Elke fase van een organisatie vraagt om een ander profiel. Je hebt een klus te klaren. Als die klaar is, moet je gaan. Dan passen je competenties niet meer bij de fase van de organisatie. Dat momentum probeer ik zoveel mogelijk aan te voelen. Ik ben daarin wellicht ook wel wat eigenwijs. En, ik moet met plezier naar mijn werk gaan. Als ik plezier heb en passie voel, weet ik ook zeker dat ik het kan overdragen. Als dat weg is, dan moet ik weg. Word ik niet blij en maak ik niemand blij.

Welke boek, filmpje, of iets anders, zou iedere expert moeten lezen of doen?
Wat ik een heel mooi boek vind, is van Sander Aarts; Niet te Breken. Dat gaat over leiderschap. Hij is een van de best getrainde (oud)militairen van het land en heeft beschreven hoe hij vanaf het begin van zijn militaire loopbaan alle fases heeft doorlopen. Wat het doet met leiderschap, met luisteren, met jezelf stretchen, met overtuigd zijn van jezelf, het maximale uit jezelf halen en kritisch blijven. Hij laat zien dat niks onmogelijk is. Ik raad het boek regelmatig aan. Omdat het een stoer boek is. Omdat het over fysieke uitdagingen gaat, hoe je dingen doet waarvan je denkt dat het onmogelijk is. En over hoe je gevormd wordt, dat leiderschap meer verborgen is dan de meeste mensen denken. Leiders zijn niet altijd degenen met het hoogste woord en die het meest op de voorgrond treden, heel veel leiderschap zit hem in andere facetten. Iedereen kan het lezen. Ik vind het mooi vanuit puurheid, kwetsbaarheid en overtuiging geschreven.